Το θεσμικό πλαίσιο της Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας στην Ελλάδα
Η παρούσα μελέτη εξετάζει τη διαδικασία διαμόρφωσης και το τελικό περιεχόμενο του νέου θεσμικού πλαισίου για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (εφεξής ΚΑΛΟ) στην Ελλάδα (Ν. 4430/2016). Η ιδέα για την πραγματοποίησή της βασίστηκε σε μια σειρά από λόγους.
Πρώτον, σύμφωνα με την Αιτιολογική Έκθεση του Ν. 4430/2016, το συγκεκριμένο νομικό κείμενο επιχειρεί να ενοποιήσει το χώρο της ΚΑΛΟ και να αποτελέσει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που θα οδηγήσει στην ανάπτυξή του χώρου στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, κρίναμε σημαντικό να αποτυπώσουμε τις βασικές προβλέψεις που περιέχει και να επισημάνουμε ενδεχόμενες αστοχίες και αδυναμίες οι οποίες μπορεί να επηρεάσουν την εξέλιξη των εγχειρημάτων της ΚΑΛΟ στο μέλλον.
Δεύτερον, η πρόσφατη ανάπτυξη του πεδίου στην Ελλάδα στο πλαίσιο της κρίσης δείχνει μία δυναμική αλλά, ταυτόχρονα, και μία βαθιά ανάγκη προσεκτικής ωρίμανσης και εδραίωσης. Σε αυτή την κατεύθυνση, έχουν ήδη αρχίσει να σχηματίζονται δικτυώσεις των εγχειρημάτων της ΚΑΛΟ οι οποίες επιχειρούν να αποκτήσουν έναν κοινό βηματισμό. Θεωρούμε, λοιπόν, σημαντικό να ενισχύσουμε αυτές τις προσπάθειες δίνοντας ένα ακόμα εργαλείο όχι μόνο για την κατανόηση του πρόσφατου θεσμικού πλαισίου, αλλά και για τη συστηματοποίηση των διαφορετικών προσεγγίσεων και συμβολών που έχουν πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης.
Τρίτον, η δύναμη και η αδυναμία της ΚΑΛΟ είναι ο πλουραλισμός των σκεπτικών και των πρακτικών που αναπτύσσονται εντός της. Δύναμη, γιατί η πληθώρα των πρακτικών προωθεί τη δημιουργικότητα. Αδυναμία, γιατί γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η σύνθεση των διαφορετικών προσεγγίσεων και πρακτικών προς μια κοινή κατεύθυνση που θα σέβεται όμως την αυτονομία και τη διαφορετικότητα των επιμέρους προσεγγίσεων.
Ως εκ τούτου, η παρούσα μελέτη στοχεύει να ενισχύσει τη δημιουργία ενός δημόσιου χώρου ο οποίος επιτρέπει αφενός στα εγχειρήματα της ΚΑΛΟ να εκφράσουν τις προσεγγίσεις τους με γνώση των διαφορετικών οπτικών που ξεδιπλώνονται και αφετέρου στα αρμόδια κυβερνητικά όργανα να αποτιμήσουν εκ νέου το σχεδιασμό τους, να θεραπεύσουν ατέλειες που έχουν εντοπιστεί και κυρίως να προαγάγουν μηχανισμούς ουσιαστικής διαβούλευσης στο μέλλον.